Dit onderwerp had net zo goed onder het kopje uit het leven gegrepen kunnen staan. Autisme en rouwverwerking, hoe doen ze dat? Het sterven is een zekerheid in het leven, maar ondanks die zekerheid is sterven een onvoorspelbare gebeurtenis.
Mensen met autisme hebben moeite met de leegte die het sterven met zich mee brengt. Iemand is er niet meer en dan? De omgeving gaat er vaak van uit dat mensen met autisme gevoelloos zijn maar een overlijden kan hen verward maken omdat zij hun emoties niet kunnen plaatsen.
Kinderen verwerken een verlies op een andere manier dan volwassenen. Daarbij is het zo dat kinderen met autisme vaak een emotionele ontwikkelingsachterstand en informatieverwerking, waardoor een overlijden op het eerste gezicht geen impact lijkt te hebben, zij zullen emotioneel gezien niet “hetzelfde” reageren als leeftijdsgenootjes. Het is belangrijk om in de begeleiding aan te sluiten bij de mentale leeftijd i.p.v. de kalenderleeftijd.
Wees in de dagen rond het overlijden zo concreet mogelijk. Wanneer is het afscheid, de plechtigheid? Sluit aan bij de belevingswereld van je kind, misschien past daar een taak bij.
Omdat kinderen/volwassenen met autisme vaak te maken hebben met een emotionele ontwikkelingsachterstand kan het gebeuren dat zij in een later stadium na het overlijden te maken krijgen met vertraagde emotie. Stukje voor stukje zijn alle puzzelstukjes op zijn plaats gevallen en zoekt emotie een uitweg.
- Hij of zij is teruggetrokken en in zichzelf gekeerd.
- Krijgt last van (onlogische) angsten
- Uit meer agressie en boosheid
Ga uit van de mentale leeftijd van je kind en stem daar je verwachtingen en gedrag op af. Neem alle vragen serieus en geef geduldig en met aandacht antwoord op vragen. Wees in je antwoorden concreet.
Realiseer je dat een kind met ASS zich niet spontaan op dezelfde manier emotioneel ontwikkelt als andere kinderen. Het heeft afgestemde begeleiding nodig. Laat kinderen met autisme emotie op hun eigen manier uiten en respecteer dat.
Reactie plaatsen
Reacties